พระราชนิพนธ์: ศรีอยุธยา (พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว)
บทประพันธ์
บทที่ ๑
๏ สักระวาน่าหนาวชาวสยาม ค่อยมีความปรีดิ์เปรมเกษมสันต์
ฤดูร้อนอ่อนแท้แพ้แรงครัน ยามเหมันต์แรงทวีฤดีสบาย
พิศนภางค์เห็นสว่างกระจ่างแจ่ม แสนอะแร่มเรืองอร่ามยามเดือนหงาย
ลมระรวยอวยกลิ่นผกากราย แสนสบายทั่วหน้าประชา เอย ฯ
อ่านต่อ....
*ยังไม่ได้เพิ่มเสียงประกอบ